Sexting komt onder alle Nederlandse jeugd voor. Maar meer Nederlandse meisjes met een Marokkaanse achtergrond dan Nederlandse meisjes hebben er negatieve ervaringen mee: 19% versus 14%, respectievelijk. Dit is gebleken uit het onderzoek Seks onder je 25^e van Rutgers. Naar aanleiding van deze cijfers heeft Hanan Nhass, onderzoeker verbonden aan het Kennisplatform Integratie en Samenleving (KIS), onderzoek gedaan naar hoe deze meisjes geholpen kunnen worden. In een recent interview presenteert zij haar resultaten, die ook vertaald zijn in praktische aanbevelingen voor professionals.

Sexting en shame sexting

Sexting is het versturen van seksueel getinte of expliciete berichten en beelden. Hulpverleners zien dit in het algemeen als een – in het digitale tijdperk – gewoon onderdeel van seksualiteit. De ervaring kan echter vervelend worden wanneer beelden doorgestuurd worden om de afgebeelde persoon in verlegenheid te brengen of zelfs te schande te stellen. Dit heet shame-sexting. Marokkaans-Nederlandse meisjes zijn meer kwetsbaar omdat thuis vaak niet over seksualiteit gesproken wordt. Daarom zijn zij, stelt Nhass, meer chantabel. Daarnaast geldt dat de schande van shame sexting niet alleen bij het meisje blijft, maar over haar hele familie wordt afgeroepen. Dit maakt het lastiger voor meisjes om hulp te zoeken.

Niet jouw schuld!

Nhass heeft daarom de publicatie ‘Niet jouw schuld!’ opgesteld, waarin de problemen waar Marokkaans-Nederlandse slachtoffers van shame sexting vaak mee te maken krijgen worden toegelicht en praktische aanbevelingen worden gedaan voor professionals. U vindt in deze publicatie informatie over hoe u Marokkaans-Nederlandse moeders en dochters kunt ondersteunen in het voorkómen van vervelende ervaringen of om deze te verwerken. Deze publicatie is een eerste verkenning: meer aandacht voor hoe de situatie van deze meisjes in elkaar zit blijft nodig. Desalniettemin heeft Nhass het belangrijkste al in de titel van haar publicatie gevangen. Dat het duidelijk wordt dat het niet de schuld van de meisjes is dat zij slachtoffer zijn geworden, en dat zij zich dus niet hoeven te schamen.

Hulpverlening en educatie rondom seksualiteit zijn nu onvoldoende geënt op de Marokkaans-Nederlandse cultuur en geloofsbeleving. Hierdoor blijven de problemen waar Marokkaans-Nederlandse meisjes als specifieke groep mee te maken kunnen krijgen onderbelicht. Als er aandacht is voor religie, bijvoorbeeld, wordt niet benoemd hoe religie de meisjes ook heeft geholpen om met vervelende ervaringen om te gaan. Hulpverleners vragen meestal alleen naar geloof om het risico op eergeweld in te schatten. Door de positieve invloed van religie geen plaats in een hulpverleningstraject te geven, kan het meisje een belangrijk steunpunt mislopen.

Cultuurspecifieke aanpak

Gendergerelateerd geweld is niet exclusief aan welke cultuur dan ook. Het is wel belangrijk dat de verschillende manieren waarop dit geweld tot stand komt binnen verschillende culturen te herkennen en erkennen, zodat iedere jongere op een passende manier kan worden geholpen. Zo werkt u cultuursensitief en cultuurspecifiek. Op deze manier kunnen jongeren ook worden empowered om meisjesemancipatie en gendergelijkheid (nog meer) een vanzelfsprekend onderdeel te maken van hun eigen cultuur, op hun eigen manier.