In de laatste maanden van 2017 zat ik vast in een gewelddadige relatie, waar ik de februari daarop aan wist te ontsnappen. Ik woonde in een studentenstudio aan het Oostelijke randje van Amsterdam en hij was bij me ingetrokken.

Naarmate de relatie ontwikkelde had mijn gewelddadige partner me steeds meer in zijn macht: Ik was bang voor de constante dreiging van geweld en was volledig onder zijn controle in die paar vierkante meter aan het Oostelijke randje van Amsterdam. Door de corona-maatregelen zitten mensen nu voornamelijk thuis voor hun eigen veiligheid en de veiligheid van anderen. Maar wat als thuis helemaal niet veilig is?

Ik was bang voor de constante dreiging van geweld en was volledig onder zijn controle in die paar vierkante meter aan het Oostelijke randje van Amsterdam.

Vanuit je huis is het een stuk makkelijker om te verzekeren dat je niemand anders aansteekt. Zo kan het zorgpersoneel zich focussen op de hordes aan mensen die nu dringend zorg nodig hebben vanwege het coronavirus. Dit nationale huisarrest heeft helaas als ongelukkige bijwerking dat intiem partnergeweld toeneemt.

Zorgelijke cijfers

Guterres, secretaris-generaal van de VN stelde: “We weten dat lockdowns en quarantaines essentieel zijn om corona te bestrijden, maar daardoor kunnen vrouwen vast komen te zitten met gewelddadige partners.” Verschillende landen hebben inderdaad gemeld dat hulplijnen vaker worden gecontacteerd dan normaal. De NOS deelde dat cijfers van de Franse politie een stijging van 32 tot 36 procent lieten zien in meldingen van partnergeweld. En dat zijn alleen de zaken die bij de politie gemeld zijn!

Geen hulp durven in te schakelen

Op momenten dat ik me angstig voelde tijdens mijn gewelddadige relatie heb ik er natuurlijk aan gedacht om hulp te zoeken of het bij de politie te melden. Toch was dat vrij onbereikbaar voor mij op dat moment: Hij keek regelmatig op mijn telefoon naar wat ik had gegoogled of welke berichtjes ik recentelijk had ontvangen. Als ik in mijn studio naar de politie zou bellen zou hij dat ongetwijfeld horen, en zou de situatie verder escaleren.

Hij keek regelmatig op mijn telefoon naar wat ik had gegoogled of welke berichtjes ik recentelijk had ontvangen.

Tijdens die paar maanden ging ik gewoon naar school. Ik kon naar buiten en als de situatie in mijn studio te beklemmend was bivakkeerde ik bij mijn ouders. Als ik nog steeds met deze man een relatie had gehad tijdens deze tijden van corona en quarantaine, dan was het waarschijnlijk anders met mij afgelopen. Gelukkig schieten initiatieven als paddenstoelen uit de grond om slachtoffers van partnergeweld door deze moeilijke tijden heen te sleuren. Bij de Franse politie worden er al oplossingen gevonden voor de benauwde situaties van slachtoffers die bij hun mishandelaar in huis zitten. Zij kunnen in een apotheek of supermarkt vragen naar ‘mondmasker 19’ om discreet te laten weten dat ze hulp nodig hebben.

Noodoplossing

In Nederland is er nog niet zo’n noodoplossing. Kirsten van den Hul heeft vanuit de PvdA aangekaart dat ze graag zou willen kijken naar de mogelijkheden met de Jonge, minister van volksgezondheid. Niet alleen wat betreft het melden van partergeweld, maar ook omtrent een corona-proof manier van veilig onderkomen vinden voor slachtoffers van mishandelling. Aan EenVandaag vertelde van den Hul: “In Nederland hadden we sowieso soms al capaciteitstekorten in de vrouwenopvang. Er werden soms al slachtoffers in hotelkamers of op vakantieparken gezet, omdat er geen plek was in de reguliere opvang.”

Ik sta hier volledig achter. Tijdens die gewelddadige relatie heb ik de meeste angst gevoeld in mijn leven. De buitenwereld was het enige dat mij op de been hield. We zijn nu allemaal bang. Maar het kan en mag niet gebeuren dat een pandemie ons de rug doet toekeren naar alle slachtoffers die thuis niet veilig zijn. Het invoeren van een noodoplossing zoals in Frankrijk kost vrij weinig moeite en het kan levens redden. Waar wachten we nog op?

Maar het kan en mag niet gebeuren dat een pandemie ons de rug doet toekeren naar alle slachtoffers die thuis niet veilig zijn.

Tessel ten Zweege is feminist-in-chief bij PISSWIFE, een zinecollectief over intersectionaliteit en kunst. In maart debuteerde ze als filmmaker met een documentaire over haar ervaring met partnergeweld. Ze is recentelijk afgestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en schrijft voor OneWorld, VICE en Bedrock Magazine.